- Modelmania /
- Modele do montażu /
- Statki powietrzne /
- Wojskowe /
- 1951- /
- Anti-partyzantka samolot Fairchild AU-23A Peacemaker
Anti-partyzantka samolot Fairchild AU-23A Peacemaker
150,00zł
Roden 439
1:48
El producto está disponible actualmente, se puede importar. Necesitamos aproximadamente desde realizar el pedido3 días laborables para traerlo y 1-2 días adicionales para el envío.
Artykuł modelarski przeznaczony dla osób powyżej 8 roku życia.
Model do sklejania, wykonany z polistyrenu, opakowanie nie zawiera farb, kleju i pędzli.
Pudełko zawiera komplet ramek z częściami, obrazkową instrukcję montażu z kolorystyką malowania oraz kalkomanie i części do modelu.
W 1959 roku szwajcarska firma Pilatus opracowała prosty, wielozadaniowy samolot, nazwany formalnie PC-6 Porter. Wczesne maszyny były napędzane tłokiem i produkowane w krótkich seriach; a dwa lata później pojawił się nowocześniejszy PC-6 Turbo Porter, napędzany francuskim silnikiem turbośmigłowym Turbomeca Astazou II. Samolot okazał się całkiem udany i wykazywał doskonałe właściwości; szczególnie imponująca była jego zdolność do krótkich startów i lądowań na najmniejszych i najgorzej przygotowanych pasach startowych. W 1964 roku dokonano dalszej modernizacji konstrukcji samolotu. Zainstalowano bardziej zaawansowany silnik PT6A-6A, powiększono statecznik ogonowy, poprawiono konstrukcję podwozia i tak dalej. Ta wersja to B2-H4.
W kolejnych latach typ zyskał dużą popularność. Oprócz Szwajcarii kupowano go na potrzeby broni lotniczej w Austrii, Argentynie, Australii oraz różnych krajach Dalekiego Wschodu i Afryki. Amerykański producent samolotów Fairchild również był zainteresowany tym samolotem i zakupił licencję w Szwajcarii na jego produkcję.
W tym czasie wojsko Stanów Zjednoczonych Ameryki, zaangażowane w przedłużającą się wojnę w Wietnamie, ogłosiło konkurs na podstawowy samolot, którego podstawową funkcją miało być wspieranie działań przeciwko partyzantom. Jednak kampania w Wietnamie dobiegła nieuchronnego końca i Ameryka musiała opuścić ten kraj, co stanowi przykład warunków politycznych zimnej wojny między supermocarstwami, które pociągały za sobą stałe wsparcie krajów satelickich w strefach konfliktu na świecie. Zgodnie z postanowieniami testów wojskowych programu Credible wybrano dwa typy – Fairchild Porter i Helio Stallion. Testy porównawcze obu typów przeprowadzono w 1971 roku w bazie lotniczej Eglin, po czym propozycja firmy Fairchild została wybrana do dalszego rozwoju.
W samolocie zamontowano działo XM-197, lżejszą wersję działa M-61 Gatling. Został on zamontowany na ruchomej instalacji w drzwiach przedziału towarowego kadłuba, co umożliwiało szerokie pole ostrzału. Pod skrzydłami samolotu zamontowano rząd pylonów, na których można było zawiesić różnorodne uzbrojenie: bomby 250 lub 500-funtowe, wyrzutnie rakiet niekierowanych, pojemniki na napalm, amunicję kasetową, wyrzutnie flar, reflektory czy sprzęt wojny psychologicznej. Przewidywano, że regularna załoga AU-23A Peacemaker (tak oficjalnie nadano typowi nazwę) będzie składać się z dwóch pilotów i strzelca, przy czym w razie potrzeby będzie mógł przewozić sześciu dodatkowych pasażerów lub pięciu w pełni wyposażonych piechurów lub trzech rannych mężczyzn pod opieką ratownika medycznego. Biorąc pod uwagę możliwość lądowania i odlotu z najmniejszych obszarów, musiał to być latający „jeep”, elastyczny i wygodny w każdej sytuacji militarnej na polu walki.
Wkrótce nowo zbudowany samolot został wysłany do Wietnamu w celu przeprowadzenia testów wojskowych w warunkach bojowych, zgodnie z programem rozwoju lotnictwa na rzecz żołnierzy Pave Coin. Samolot był intensywnie używany w eskorcie śmigłowców, walce z mobilnymi grupami partyzanckimi i operacjach służb specjalnych. W szczególności był intensywnie testowany podczas startów i lądowań na słabo przygotowanych pasach startowych, z różnymi ładunkami.
W sumie podczas tych testów samolot wykonał około dwustu lotów. Połowę z nich przeprowadzili piloci amerykańscy, resztę zaś sojusznicy USA z Wietnamu Południowego. Godną uwagi wadą samolotu, która wywołała wiele krytyki, była jego znaczna podatność na ostrzał z broni strzeleckiej wroga, nawet tak zwyczajnych radzieckich karabinów maszynowych jak DShK, których żołnierze Vietcongu posiadali w dużych ilościach. Dodatkowo samolot wydawał się słabo radził sobie z szybkim lotem w górę przy maksymalnym obciążeniu. Niemniej jednak Fairchild otrzymał zamówienie na małą serię 15 takich samolotów. Rozkaz został wykonany, ale wojna w Wietnamie już się zakończyła. W 1972 roku wszystkie 15 maszyn AU-23A wysłano do Bazy Sił Powietrznych Davis-Monthan. Mogli zostać tam na zawsze, jednak wkrótce po podpisaniu przez USA i Tajlandię umowy o wzajemnej pomocy wojskowej i dostarczeniu do tego kraju Azji Południowo-Wschodniej wszystkich 15 samolotów. Przez wiele lat były szeroko stosowane przez tajską armię, głównie w zadaniach patroli granicznych.
Model do sklejania, wykonany z polistyrenu, opakowanie nie zawiera farb, kleju i pędzli.
Pudełko zawiera komplet ramek z częściami, obrazkową instrukcję montażu z kolorystyką malowania oraz kalkomanie i części do modelu.
W 1959 roku szwajcarska firma Pilatus opracowała prosty, wielozadaniowy samolot, nazwany formalnie PC-6 Porter. Wczesne maszyny były napędzane tłokiem i produkowane w krótkich seriach; a dwa lata później pojawił się nowocześniejszy PC-6 Turbo Porter, napędzany francuskim silnikiem turbośmigłowym Turbomeca Astazou II. Samolot okazał się całkiem udany i wykazywał doskonałe właściwości; szczególnie imponująca była jego zdolność do krótkich startów i lądowań na najmniejszych i najgorzej przygotowanych pasach startowych. W 1964 roku dokonano dalszej modernizacji konstrukcji samolotu. Zainstalowano bardziej zaawansowany silnik PT6A-6A, powiększono statecznik ogonowy, poprawiono konstrukcję podwozia i tak dalej. Ta wersja to B2-H4.
W kolejnych latach typ zyskał dużą popularność. Oprócz Szwajcarii kupowano go na potrzeby broni lotniczej w Austrii, Argentynie, Australii oraz różnych krajach Dalekiego Wschodu i Afryki. Amerykański producent samolotów Fairchild również był zainteresowany tym samolotem i zakupił licencję w Szwajcarii na jego produkcję.
W tym czasie wojsko Stanów Zjednoczonych Ameryki, zaangażowane w przedłużającą się wojnę w Wietnamie, ogłosiło konkurs na podstawowy samolot, którego podstawową funkcją miało być wspieranie działań przeciwko partyzantom. Jednak kampania w Wietnamie dobiegła nieuchronnego końca i Ameryka musiała opuścić ten kraj, co stanowi przykład warunków politycznych zimnej wojny między supermocarstwami, które pociągały za sobą stałe wsparcie krajów satelickich w strefach konfliktu na świecie. Zgodnie z postanowieniami testów wojskowych programu Credible wybrano dwa typy – Fairchild Porter i Helio Stallion. Testy porównawcze obu typów przeprowadzono w 1971 roku w bazie lotniczej Eglin, po czym propozycja firmy Fairchild została wybrana do dalszego rozwoju.
W samolocie zamontowano działo XM-197, lżejszą wersję działa M-61 Gatling. Został on zamontowany na ruchomej instalacji w drzwiach przedziału towarowego kadłuba, co umożliwiało szerokie pole ostrzału. Pod skrzydłami samolotu zamontowano rząd pylonów, na których można było zawiesić różnorodne uzbrojenie: bomby 250 lub 500-funtowe, wyrzutnie rakiet niekierowanych, pojemniki na napalm, amunicję kasetową, wyrzutnie flar, reflektory czy sprzęt wojny psychologicznej. Przewidywano, że regularna załoga AU-23A Peacemaker (tak oficjalnie nadano typowi nazwę) będzie składać się z dwóch pilotów i strzelca, przy czym w razie potrzeby będzie mógł przewozić sześciu dodatkowych pasażerów lub pięciu w pełni wyposażonych piechurów lub trzech rannych mężczyzn pod opieką ratownika medycznego. Biorąc pod uwagę możliwość lądowania i odlotu z najmniejszych obszarów, musiał to być latający „jeep”, elastyczny i wygodny w każdej sytuacji militarnej na polu walki.
Wkrótce nowo zbudowany samolot został wysłany do Wietnamu w celu przeprowadzenia testów wojskowych w warunkach bojowych, zgodnie z programem rozwoju lotnictwa na rzecz żołnierzy Pave Coin. Samolot był intensywnie używany w eskorcie śmigłowców, walce z mobilnymi grupami partyzanckimi i operacjach służb specjalnych. W szczególności był intensywnie testowany podczas startów i lądowań na słabo przygotowanych pasach startowych, z różnymi ładunkami.
W sumie podczas tych testów samolot wykonał około dwustu lotów. Połowę z nich przeprowadzili piloci amerykańscy, resztę zaś sojusznicy USA z Wietnamu Południowego. Godną uwagi wadą samolotu, która wywołała wiele krytyki, była jego znaczna podatność na ostrzał z broni strzeleckiej wroga, nawet tak zwyczajnych radzieckich karabinów maszynowych jak DShK, których żołnierze Vietcongu posiadali w dużych ilościach. Dodatkowo samolot wydawał się słabo radził sobie z szybkim lotem w górę przy maksymalnym obciążeniu. Niemniej jednak Fairchild otrzymał zamówienie na małą serię 15 takich samolotów. Rozkaz został wykonany, ale wojna w Wietnamie już się zakończyła. W 1972 roku wszystkie 15 maszyn AU-23A wysłano do Bazy Sił Powietrznych Davis-Monthan. Mogli zostać tam na zawsze, jednak wkrótce po podpisaniu przez USA i Tajlandię umowy o wzajemnej pomocy wojskowej i dostarczeniu do tego kraju Azji Południowo-Wschodniej wszystkich 15 samolotów. Przez wiele lat były szeroko stosowane przez tajską armię, głównie w zadaniach patroli granicznych.
Ilość ocen: 0
| TEXT_PRODUCT_NAME | Anti-partyzantka samolot Fairchild AU-23A Peacemaker (Roden 439) |
| TEXT_PRODUCT_AVAIBILITY | Producto hecho a pedido. El tiempo de entrega es aproximado 3días. |
| Productor | Roden |
| Numero de catalogo | 439 |
| Epoka | Zimna Wojna, Współczesność |
| Skala | 1:48 |
| Farby, pędzel i klej | nie dołączono |
| Nowość roku | 2023 |
| Kraj | USA |
| Stan modelu | do sklejania i malowania |