- Modelmania /
- Modele do montażu /
- Statki powietrzne /
- Wojskowe /
- 1951- /
- Samolot transportowy Fairchild C-123B Provider
Samolot transportowy Fairchild C-123B Provider
221,00zł
Roden 056
1:72
The product is currently available, possible to order. From placing an order, we need approx. 3 working days to import it and an additional 1-2 days for shipping.
Artykuł modelarski przeznaczony dla osób powyżej 8 roku życia.
Model do sklejania, wykonany z polistyrenu, opakowanie nie zawiera farb, kleju i pędzli.
Pudełko zawiera komplet ramek z częściami, obrazkową instrukcję montażu z kolorystyką malowania oraz kalkomanie i części do modelu.
Podczas II wojny światowej samoloty transportowe odegrały kluczową rolę w dostarczaniu ładunku i personelu bezpośrednio na pole walki. Większość z nich, pomimo posiadania przedziałów ładunkowych o pewnej objętości, nie była jednak w stanie sprawnie dostarczać ładunku ze względu na ograniczenia bocznych włazów, przez które trzeba było szybko załadować i rozładować sprzęt. Tylko jeden samolot oferował rozwiązanie, zdolne nawet do transportu lekkich czołgów, niemiecki Messerschmitt Me323 Gigant. Ten gigant miał w nosie otwierane drzwi, co znacznie upraszczało proces załadunku i rozładunku na lotnisku, był jednak produkowany tylko w niewielkich ilościach. Alianci nie mieli nic porównywalnego, jednakże w szeregach brytyjskich i amerykańskich sił powietrznych znajdowały się spore szybowce z uchylnymi dziobami lub tylnymi kadłubami. Podczas schodzenia na ląd armii w Normandii okazała się całkiem skuteczną bronią, pomimo jej praktycznych ograniczeń. Jednym z wykonawców dostarczających szybowce dla armii amerykańskiej była firma Chase Aircraft, na której czele stał były rosyjski emigrant Michael Stroukoff.
W 1947 roku Chase zaoferował wojsku nowy projekt – szybowiec ofensywny CG-20. Był całkowicie metalowy, a jego podwozie chowało się podczas lotu i przesuwało do przodu podczas lądowania, co nigdy wcześniej nie występowało w szybowcach. Projekt był bardzo udany i Michael Stroukoff zdecydował, że CG-20 należy przerobić na motoszybowiec. Po zainstalowaniu silników R-2800-CB-15 nazwę projektu zmieniono na XC-123. Najbardziej godnym uwagi aspektem projektu koncepcyjnego był właz i rampa w tylnej części kadłuba, co umożliwiło szybki i bezproblemowy załadunek dużych ładunków do kadłuba. Testy wypadły bardzo pomyślnie i wkrótce Chase otrzymał wstępne zamówienie na serię samolotów. Jednak firma została wkrótce wykupiona od właścicieli, a kontynuowanie działalności w branży lotniczej nie było opłacalne dla nowych właścicieli, w wyniku czego kontrakt z Chase został rozwiązany. Historia samolotu mogła dobiec końca, jednak Siły Powietrzne dostrzegły potencjał maszyny i dlatego dokumentacja projektowa została przekazana firmie Fairchild, która w czasie wojny zaopatrywała wojsko w lekkie samoloty transportowe.
Ogólnie rzecz biorąc, konstrukcja XC-123 została tak dobrze wykonana, że nie było potrzeby większych zmian; chociaż podczas testów inżynierowie Fairchild zauważyli niewielką miarę niestabilności. Problem ten rozwiązano zwiększając powierzchnię ogona pionowego i nieznacznie zmieniając jego kształt. Wkrótce Fairchild otrzymał zamówienie od Sił Powietrznych na 302 samoloty oznaczone jako C-123B. Pierwsza maszyna produkcyjna obleciała we wrześniu 1954 roku.
W połowie 1955 roku pierwszy samolot wszedł do służby w Siłach Powietrznych, otrzymując oficjalną nazwę „Dostawca”. Poza Siłami Powietrznymi samolotem zainteresowała się Straż Przybrzeżna, która wkrótce otrzymała własną wersję HC-123B. Federalna Administracja Lotnicza, która kontrolowała transport lotniczy w odległych regionach kraju, takich jak Alaska, również otrzymała C-123, ponieważ samolot bardzo dobrze radził sobie w ekstremalnych warunkach.
Wojna w Wietnamie była scenerią dla niektórych z najbardziej znanych stron w historii samolotów. Oprócz swojego głównego zadania, jakim było dostarczanie broni i żołnierzy, C-123 brał udział w rozproszeniu defolianta Agent Orange przez dżunglę Wietnamu. Jej śmiercionośna trucizna zniszczyła nie tylko gęstą zieloną roślinność, ale jak się okazało także ludzi. Na potrzeby tej misji w dziesięciu samolotach C-123B zainstalowano pojemniki na toksyczną truciznę i zewnętrzne spraye. Modyfikację tę oznaczono jako UC-123B. Inne były mniej znane, jak samoloty C-123B z oświetleniem zamiast ramp, a także samoloty VIP używane przez personel wojskowy.
Kolejnym podejrzanym epizodem w biografii C-123B była jego obsługa przez linię lotniczą „Air America”, która w rzeczywistości należała do CIA i wykonywała tajne misje w Azji Południowo-Wschodniej. Dość często tajne sprawy wojskowe były ściśle powiązane z transportem narkotyków. Stało się to później podstawą znanego hollywoodzkiego filmu o tym samym tytule, a jednym z jego głównych bohaterów, oprócz aktorów Mela Gibsona i Roberta Downeya Jr., był sam C-123B, w pełni wykorzystujący swój wygląd w wielu filmach sekwencje filmu.
Zgodnie z warunkami umów o współpracy z zaprzyjaźnionymi krajami C-123B zostały przekazane Siłom Powietrznym Tajlandii, Wietnamu Południowego, Laosu, Kambodży,
Model do sklejania, wykonany z polistyrenu, opakowanie nie zawiera farb, kleju i pędzli.
Pudełko zawiera komplet ramek z częściami, obrazkową instrukcję montażu z kolorystyką malowania oraz kalkomanie i części do modelu.
Podczas II wojny światowej samoloty transportowe odegrały kluczową rolę w dostarczaniu ładunku i personelu bezpośrednio na pole walki. Większość z nich, pomimo posiadania przedziałów ładunkowych o pewnej objętości, nie była jednak w stanie sprawnie dostarczać ładunku ze względu na ograniczenia bocznych włazów, przez które trzeba było szybko załadować i rozładować sprzęt. Tylko jeden samolot oferował rozwiązanie, zdolne nawet do transportu lekkich czołgów, niemiecki Messerschmitt Me323 Gigant. Ten gigant miał w nosie otwierane drzwi, co znacznie upraszczało proces załadunku i rozładunku na lotnisku, był jednak produkowany tylko w niewielkich ilościach. Alianci nie mieli nic porównywalnego, jednakże w szeregach brytyjskich i amerykańskich sił powietrznych znajdowały się spore szybowce z uchylnymi dziobami lub tylnymi kadłubami. Podczas schodzenia na ląd armii w Normandii okazała się całkiem skuteczną bronią, pomimo jej praktycznych ograniczeń. Jednym z wykonawców dostarczających szybowce dla armii amerykańskiej była firma Chase Aircraft, na której czele stał były rosyjski emigrant Michael Stroukoff.
W 1947 roku Chase zaoferował wojsku nowy projekt – szybowiec ofensywny CG-20. Był całkowicie metalowy, a jego podwozie chowało się podczas lotu i przesuwało do przodu podczas lądowania, co nigdy wcześniej nie występowało w szybowcach. Projekt był bardzo udany i Michael Stroukoff zdecydował, że CG-20 należy przerobić na motoszybowiec. Po zainstalowaniu silników R-2800-CB-15 nazwę projektu zmieniono na XC-123. Najbardziej godnym uwagi aspektem projektu koncepcyjnego był właz i rampa w tylnej części kadłuba, co umożliwiło szybki i bezproblemowy załadunek dużych ładunków do kadłuba. Testy wypadły bardzo pomyślnie i wkrótce Chase otrzymał wstępne zamówienie na serię samolotów. Jednak firma została wkrótce wykupiona od właścicieli, a kontynuowanie działalności w branży lotniczej nie było opłacalne dla nowych właścicieli, w wyniku czego kontrakt z Chase został rozwiązany. Historia samolotu mogła dobiec końca, jednak Siły Powietrzne dostrzegły potencjał maszyny i dlatego dokumentacja projektowa została przekazana firmie Fairchild, która w czasie wojny zaopatrywała wojsko w lekkie samoloty transportowe.
Ogólnie rzecz biorąc, konstrukcja XC-123 została tak dobrze wykonana, że nie było potrzeby większych zmian; chociaż podczas testów inżynierowie Fairchild zauważyli niewielką miarę niestabilności. Problem ten rozwiązano zwiększając powierzchnię ogona pionowego i nieznacznie zmieniając jego kształt. Wkrótce Fairchild otrzymał zamówienie od Sił Powietrznych na 302 samoloty oznaczone jako C-123B. Pierwsza maszyna produkcyjna obleciała we wrześniu 1954 roku.
W połowie 1955 roku pierwszy samolot wszedł do służby w Siłach Powietrznych, otrzymując oficjalną nazwę „Dostawca”. Poza Siłami Powietrznymi samolotem zainteresowała się Straż Przybrzeżna, która wkrótce otrzymała własną wersję HC-123B. Federalna Administracja Lotnicza, która kontrolowała transport lotniczy w odległych regionach kraju, takich jak Alaska, również otrzymała C-123, ponieważ samolot bardzo dobrze radził sobie w ekstremalnych warunkach.
Wojna w Wietnamie była scenerią dla niektórych z najbardziej znanych stron w historii samolotów. Oprócz swojego głównego zadania, jakim było dostarczanie broni i żołnierzy, C-123 brał udział w rozproszeniu defolianta Agent Orange przez dżunglę Wietnamu. Jej śmiercionośna trucizna zniszczyła nie tylko gęstą zieloną roślinność, ale jak się okazało także ludzi. Na potrzeby tej misji w dziesięciu samolotach C-123B zainstalowano pojemniki na toksyczną truciznę i zewnętrzne spraye. Modyfikację tę oznaczono jako UC-123B. Inne były mniej znane, jak samoloty C-123B z oświetleniem zamiast ramp, a także samoloty VIP używane przez personel wojskowy.
Kolejnym podejrzanym epizodem w biografii C-123B była jego obsługa przez linię lotniczą „Air America”, która w rzeczywistości należała do CIA i wykonywała tajne misje w Azji Południowo-Wschodniej. Dość często tajne sprawy wojskowe były ściśle powiązane z transportem narkotyków. Stało się to później podstawą znanego hollywoodzkiego filmu o tym samym tytule, a jednym z jego głównych bohaterów, oprócz aktorów Mela Gibsona i Roberta Downeya Jr., był sam C-123B, w pełni wykorzystujący swój wygląd w wielu filmach sekwencje filmu.
Zgodnie z warunkami umów o współpracy z zaprzyjaźnionymi krajami C-123B zostały przekazane Siłom Powietrznym Tajlandii, Wietnamu Południowego, Laosu, Kambodży,
Ilość ocen: 0
| TEXT_PRODUCT_NAME | Samolot transportowy Fairchild C-123B Provider (Roden 056) |
| TEXT_PRODUCT_AVAIBILITY | Product to order. Delivery time is approx. 3days. |
| Producer | Roden |
| Catalog number | 056 |
| Epoka | Zimna Wojna |
| Skala | 1:72 |
| Farby, pędzel i klej | nie dołączono |
| Nowość roku | 2023 |
| Kraj | USA |
| Stan modelu | do sklejania i malowania |